खरं तर फोटोंचा अल्बम बघणं हा एक मस्त टाईमपास असतो. सर्वसाधारणपणे कुठल्याही चांगल्या निमित्तानं कुठे गेल्यानंतर किंवा लोक जमल्यानंतर काढलेले हे फोटो एखाद्या टाईममशीनप्रमाणे आपल्याला भूतकाळात हिंडवून आणतात. मग तो एखादा जुना, कृष्णधवल फोटोंचा अल्बम असो वा एखाद्या मोबाईलमधली गॅलरी.
परवा जवळजवळ अडीच वर्षांनी आफ्रिकेला येणं झालं. गेली अनेक वर्षं इथे येत असल्यामुळे इथे काम करणारे अनेक जण माझे चांगले मित्र आहेत. नेहमीप्रमाणे संध्याकाळी अकाउंट्स, फायनान्स मधल्या लोकांचं गेट टुगेदर ठरलं. मी तिथे गेल्यावर सगळे माझ्याभोवती जमले. बहुतेक चेहरे ओळखीचे होते. काही नवीन चेहरेही होते. काही परिचित चेहरे दिसत नव्हते. पण तिथे असलेल्या प्रत्येक चेहऱ्यावर काही वेगळेच भाव असल्याचा मला भास झाला. वेलकम बॅक टू आफ्रिका, नाईस टू सी यू आफ्टर अ लॉन्ग टाईम वगैरे वाक्य म्हणली गेली.
मात्र ह्या सगळ्या वाक्यांमागचं खरं वाक्य होतं,
हॅपी टू सी यू अलाइव्ह...
कुणी एकानं लेट्स कॅच अप व्हेअर वी लेफ्ट म्हणत मागल्या वेळच्या गेट टुगेदरचा अल्बम लॅपटॉपवर उघडला. परिणाम उलटाच झाला. सगळेच जण गप्प होऊन कुठेतरी हरवल्यासारखे झाले. कारणही तसंच होतं.
- फोटोतल्यांपैकी कुणी पहिल्या लाटेत तर कुणी दुसऱ्या लाटेत कायमचे नाहीसे झाले होते...
- भारतात सुट्टीवर गेलेले अनेकजण मरणाच्या दारातून परत आले होते...
- कुणी त्या भयंकर औषधांच्या माऱ्यानं केस गमावले होते तर कुणाला अजूनही श्वास घ्यायला त्रास होत होता...
- कुणी सक्ख्या नातेवाईकांना गमावले होते...
- मित्र तर बहुतेकांचे गेले होते...
- काहीजण सुट्टीवर जाण्याआधीच लॉकडाऊन लागल्यामुळे आफ्रिकेतच अडकले. पण घरचे तर तिकडेच होते ना. किती रात्री घरच्यांच्या काळजीनं विनाझोपेच्या, तळमळत घालवल्या त्याचा हिशेबच नव्हता. घरचा फोन आला की काळजाचा थरकाप व्हायचा...
- एक तरुण मुलगा. अलाहाबादचा होता. खूप उत्साही, सतत मदतीला तयार असायचा. नेमका लॉकडाउनच्या आधी सुट्टीवर भारतात आला आणि तिथेच अडकला. शेजारपाजारच्यांना मदत करताकरता तो स्वतः, बायको व तीन वर्षांचा मुलगा करोनाच्या तावडीत सापडले. तो एकटाच वाचला. दिवसरात्र गंगेच्या घाटावर फिरत असतो म्हणे...
एखादा अल्बम बघताना इतका सुन्न, बधीर, अवाक कधीच झालो नव्हतो.
सगळा अल्बमच विस्कटून गेला होता....
Amchya gharich ase album ahet Sir...sadhya Google Photos chya drive var lapun basle ahet - himmat hot nahi ughdun baghaychi !
उत्तर द्याहटवाखरंच आताशा अल्बम उघडायची भीती वाटते... खूप मनातलं लिहिलंय... भावलय पण काळजात सलतंय....
उत्तर द्याहटवालेखणीला सलाम
Speechless
उत्तर द्याहटवाबाकी कोणत्याही गोष्टी पेक्षा ह्या अल्बम मधील फोटोज् मन विचलित करतात पण हेच ते अल्बम मनाला उभारी देतात एवढ्या सगळ्या परिस्थितीत आपले काही खंबीर पणे पाठीशी उभे होते ज्यांनी मनाला आणि आयुष्याला वेगळीच कलाटणी दिली
उत्तर द्याहटवाकाटा आला सर, अगदी सत्य आहे. थरकाप येतो आठवलं जरी ते सर्व...
उत्तर द्याहटवामिलिंद मी नि:शब्द झालो. मनातले विचार अतिशय समर्थपणे व्यक्त झाले आहेत.
उत्तर द्याहटवामला एक जाणवले सगळ्यांनाच हे जाणवते पण असे छानपणे व्यक्त होता येतेच असे नाही.
कौन रोता है किसी और कि खातीर ए दोस्त
सबको अपनी हि किसी बात पे रोना आया
मस्त
उत्तर द्याहटवातुझे ब्लॉग्ज आता लघु ब्लॉग्ज होऊ लागले आहेत. नवा साहित्य प्रकार सुरू केला आहेस 👍🏼👍🏼
उत्तर द्याहटवादीर्घ ब्लॉग्ज इतक्याच समर्थपणे लघु ब्लॉग्ज ची भट्टी जमली आहे.
हा लघु ब्लॉग काळीज चिरत गेला....😞😞