मुख्य सामग्रीवर वगळा

किती वानू यांसी...

मागल्या वर्षीच्या लॉकडाऊननंतर अनेक क्लिप्स समाजमाध्यमांवर फिरत आहेत. आपणही अशा अनेक पाहिल्या असतील. पण ज्या दोन क्लिप्सनी मला अनेक दिवस निःशब्द केलं त्या आज तुमच्याशी शेअर करतोय. प्रत्येक वेळी ह्या क्लिप्स पाहिल्यावर 'किती वानू यांसी', किती वाखाणणी करू यांची, हा एकच विचार मनात घोळत रहातो. 

एक आहे महामारीच्या उद्रेकात पंढरीला जाता येणार नाही असं सांगणाऱ्या पोलिसालाच पांडुरंग मानून, त्याच्या पाया पडून माघारी निघणारा वारकरी. अनेक दिवस मैलोनमैल चालून आल्यानंतर, फक्त कळसाचे दर्शन घेऊन, 'जातो माघारी पंढरीनाथा, तुझे दर्शन झाले आता', असं म्हणणाऱ्या तुकोबांच्या वारकऱ्याची श्रद्धा काय असते ते कळणं, वाटतं तितकं सोपं नाहीये. इथे तर कळसही दिसणं शक्य नाही म्हणताना सहजपणे त्या पोलिसातच पांडुरंग बघणारा हा वारकरी.


दुसरी आहे एक कोणी म्हातारी. भिकारीण म्हणावं का तिला? पण क्लिप पाहिल्यानंतर तिला भिकारीण म्हणता येईल? दोन चार दिवस पोटाला अन्न नाही. कुणीतरी एक अनामिक स्वयंसेवक पाण्याची बाटली व अन्नाचं पॅकेट देतो तर, पदराची गाठ सोडवून म्हातारी एक नोट पुढे करते. का? काय नक्की असेल तिच्या मनात? अनेक लोक शिजवलेलं अन्न फुकट घेऊ नये अशी भावना मनाशी ठेऊन असतात. ह्या म्हातारीचीही तीच भावना असेल? आणि समजा असली तरी  मिळतंय आत्ता तर घेऊन ठेऊ, पदरचे पैसे उद्या उपयोगी पडतील, असं एकदाही तिला वाटू नये? क्षणाचाही विचार न करता ती स्वतःजवळची शेवटची नोट सहजपणे देऊ करते?


काय म्हणू याला? 

श्रद्धा? संस्कार? आपली संस्कृती? कशातून येते ही पराकोटीची भावना?

माझी आजी म्हणायची तेच कदाचित खरं... 

जग चालतं ते फक्त या लोकांमुळे... 


(दोन्ही क्लिप्सचे श्रेय त्यांच्या निर्मात्यांचे, ज्यांची नावं दुर्दैवाने मला माहीत नाहीत.) 

Ⓒ मिलिंद लिमये

 

टिप्पण्या

  1. Suhas Pansare८ मे, २०२१ रोजी १०:२३ PM

    हेम्न: संलक्षते ह्यग्नौ
    विशुद्धी: श्यामिकाSपिवा ||

    सोन्याचा कस अग्निमधेच लागतो. कठीण समयी सोन झळाळून निघत. दोन्ही घटना हे सार्थ ठरवत आहेत.

    त्यांचे भाव समजुन घ्यायला आपल्याला त्यांच्या भूमिकेतच जायला पाहिजे. 🙏🏼🙏🏼

    उत्तर द्याहटवा
  2. Shri Kulkarni८ मे, २०२१ रोजी १०:३० PM

    Kharokhar.....ashaach lokaanmule jag chaalta aani ashaannach baghun ya jagaat rahaavasa vaatata.

    Vandan ya maulinna

    उत्तर द्याहटवा
  3. Shri Kulkarni८ मे, २०२१ रोजी १०:३२ PM

    Kharokhar....ashaa lokaanmule jag chaalta aani ashaanmulech ya jagaat rahaavasa vaatata.

    Vandan ya maulinna

    उत्तर द्याहटवा
  4. Shri Kulkarni८ मे, २०२१ रोजी १०:३३ PM

    Kharokhar.....ashaach lokaanmule jag chaalta aani ashaannach baghun ya jagaat rahaavasa vaatata.

    Vandan ya maulinna

    उत्तर द्याहटवा
  5. Shri Kulkarni८ मे, २०२१ रोजी १०:३३ PM

    Kharokhar.....ashaach lokaanmule jag chaalta aani ashaannach baghun ya jagaat rahaavasa vaatata.

    Vandan ya maulinna

    उत्तर द्याहटवा
  6. Sanjeev९ मे, २०२१ रोजी १२:४५ PM

    Aflatoon. Tya mhatarya ajincha video baghtana khupach yaatana hotat

    उत्तर द्याहटवा
  7. Sanjeev९ मे, २०२१ रोजी १२:४५ PM

    Aflatoon. Tya mhatarya ajincha video baghtana khupach yaatana hotat

    उत्तर द्याहटवा
  8. Unknown१० मे, २०२१ रोजी ५:३४ AM

    जग चालते ते अशा माणसांमुळे

    उत्तर द्याहटवा
  9. Priya moolay१० मे, २०२१ रोजी ११:४० AM

    So touching.... khare sant mahant ase ch astil

    उत्तर द्याहटवा

टिप्पणी पोस्ट करा

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

मुस्कान

आज अनेक महिन्यांनी जुन्या ऑफिसच्या बाजूला जाणं झालं. सिग्नलला एक छोटं पोरगं लोखंडी रिंगमधून आत बाहेर व्हायचा खेळ करत होतं. मी सहजच ती कुठे दिसत्येय का ते बघू लागलो. खूप पूर्वी माझ्या रोजच्या यायच्या जायच्या रस्त्यावर एका सिग्नलला ती दिसायची. तिच्या लहान भावाबरोबर लोखंडी रिंगच्या साहाय्यानं काही खेळ करून दाखवायची. रस्त्याच्या कडेला तिची आई, असेल विशीबाविशीची, ढोलकं वाजवत बसलेली असायची. ही सुद्धा फार मोठी नव्हती. आठ दहा वर्षांचीच होती. इतर लोकांकडे पैसे मागायची, पण माझ्याकडे कायम प्यायला पाणी मागायची. एकदा हे माहीत पडल्यानंतर मीही आवर्जून एखादी बाटली जवळ ठेवायचो व तिला देऊन टाकायचो. कधीमधी एखादा बिस्किटाचा पुडा द्यायचो. काळीसावळी होती पण दात मात्र पांढरेशुभ्र, एखाद्या टूथपेस्टच्या जाहिरातीतल्या सारखे होते. पाणी दिल्यावर मनापासून हसायची आणि थँक यू हं काका असं म्हणून पुढे जायची. तिचं ते निर्व्याज हसणं खरंच लोभसवाणं होतं.  मधल्या काळात तिचं नाव मुस्कान आहे असं कुणीतरी सांगितलं. आम्ही नवीन ऑफिस घेतल्यानंतर त्या रस्त्यावरून येणं जाणं संपलं. मधे एकदा तिकडे गेलो असता भेटली होती. त्याही वेळी...
८ टिप्पण्या
अधिक वाचा

आनंद मरा नहीं, आनंद मरतें नहीं...

अंतरराष्ट्रीय विमानप्रवास करताना सर्वसाधारणपणे मी जास्तीत जास्त झोप घ्यायचा प्रयत्न करतो. जागं राहून समोरच्या स्क्रीनवर काहीतरी बघत बसण्यापेक्षा झोप घेतली की जेटलॅगचा त्रास कमी होतो असा माझा अनुभव आहे. अर्थात पूर्ण वेळ तर काही आपण झोपू शकत नाही. तर अशा मधल्या जागृतावस्थेत सहज 'ह्या फ्लाईटवर काय काय आहे' ते बघू जाता मला १९७१ चा 'आनंद' सापडला. हा माझा अतिशय आवडता चित्रपट आहे. अगणित वेळा बघितल्यामुळे फ्रेम बाय फ्रेम, सर्व डायलॉगसकट मला हा चित्रपट तोंडपाठ आहे. तरीही पुन्हा बघितला. पुन्हा हसलो. पुन्हा रडलो. हसता हसता रडलो... हा चित्रपट संपल्यानंतर मनात एक वेगळीच पोकळी, एक विचित्र शांतता निर्माण होते. आपण अंतर्मुख होऊन जातो. मनात विचारांचं काहूर माजतं. ह्यावेळी विचारांनी काही एक वेगळीच दिशा धरली....  - बाबू मोशाय, जिंदगी लंबी नहीं, बडी होनी चाहिए म्हणणारा आनंद (राजेश खन्ना) - अभिनयाची पराकाष्ठा करणारी, तरीही चेहऱ्यावर सुरकुतीही न पडणारी, बाबू मोशायची प्रेयसी रेणू (सुमिता संन्याल) - सदाबहार डॉ प्रकाश कुलकर्णी (रमेश देव) - त्याची पडद्यावरची व जीवनातलीही सहधर्मचारिणी सुमन (सीमा ...
७ टिप्पण्या
अधिक वाचा

पक्षी उडोनि जाई...

 वर्षातून दोन वेळा, दर सहा महिन्यांनी, मला या परिस्थितीचा सामना करावा लागतो. माझ्या सीएच्या व्यवसायात वर्षातून दोन वेळा, परीक्षा पास झाल्यानंतर मुलं आमच्या ऑफिसमधे आर्टिकलशिपसाठी येतात. तीन वर्षं काम करतात व एक दिवस त्यांची आर्टिकलशिप संपते. आणि हा जो 'एक दिवस' असतो ना तो फार त्रासदायक असतो. आता दर सहा महिन्यांनी इतकी मुलं येतात, तीन वर्षांनी ती जाणारच असतात. मग त्यात इतकं त्रासदायक काय? असा प्रश्न पडूच शकतो. कदाचित असंही असेल की याचा त्रास मलाच होतो.  तो एक दिवस येतो. दोघं तिघं केबिनमधे येतात. काय रे...??? सर, आज आमचा लास्ट डे... आं, संपली तीन वर्षं? हो ना सर. कळलीच नाहीत कशी संपली... त्याचं काय आहे ना, ही जी काही तीन वर्षं असतात ना ती म्हणजे केवळ तीन गुणिले तीनशे पासष्ट इतकाच हिशेब नसतो. आला ऑफिसमधे, गेला क्लायंटकडे, केलं काम, झाली तीन वर्षं असा कोरडा कार्यक्रमही नसतो. बघता बघता एक वेगळा बंध निर्माण करणारी ही तीन वर्षं असतात. पहिल्या दिवशी कोण कुठला माहीतही नसणारा मुलगा, शेवटच्या दिवशी गळ्यातला ताईत झालेला असतो. एखादी मुलगी, एखादी का बहुतेक सगळ्याच, सासरी जाताना रडावं तशी रड...
७ टिप्पण्या
अधिक वाचा